Studiebot antwoord

Vraag gesteld door: berrakyav - 1 jaar geleden

Maak een oefenexamen van de volgende tekst:
Ja, ik kan deze tekst in een schema verwerken. Hier is een mogelijke manier om de belangrijkste argumenten en denkrichtingen weer te geven:
Argument/denkrichting Beschrijving
Primaat van de politiek De democratisch gekozen wetgever moet de belangrijkste rol spelen bij het vormgeven van het recht. Rechters moeten zich terughoudend opstellen en zich vooral beperken tot het toepassen van de wet.
Tegendemocratie Rechters spelen een belangrijke rol bij het beschermen van minderheden tegen de macht van de meerderheid. Dit geldt met name bij het strategisch procederen, waarbij minderheden via de rechter proberen om beleid te veranderen.
Democratische rechtsvorming Rechterlijke rechtsvorming moet gebaseerd zijn op democratische beginselen zoals transparantie en participatie. Rechters moeten de opvattingen van alle belanghebbenden inventariseren en meewegen, en hun keuzes adequaat motiveren.
Expertise van de wetgever De wetgever is beter uitgerust voor rechtsvorming dan de rechter, omdat hij meer tijd heeft, meer expertise kan mobiliseren en zich niet hoeft te houden aan een specifieke casus.

Pg 194

Rol van de rechter in een vertegenwoordigende democratie
Perspectieven | Paradigma van het primaat van de politiek | Paradigma van de gelijkwaardigheid van wetgever en rechter
Taakverdeling | Hanteerbare gezichtspuntencatalogus | Geen alternatieve gezichtspuntencatalogus
Opkomst van de gelaagde rechtsorde | Nieuwe lading van het oude debat | Nieuwe ideen over de rol van de rechter
Transnationaal en internationaal recht | Mogelijkheid tot corrigerend optreden nihil | Spanning tussen democratie en rechterlijke rechtsvorming komt scherp naar voren
Vernieuwende ideen | - | Waarderen van rechterlijke rechtsvorming in de gelaagde rechtsorde

Hoofdstuk 9 gaat over de rol van de rechter in een vertegenwoordigende democratie, en hoe deze rol wordt benvloed door de opkomst van de gelaagde rechtsorde. Er worden twee verschillende perspectieven op de rol van de rechter behandeld:
1. Het primaat van de politiek perspectief: Hierin wordt gesteld dat de wetgever de hoogste autoriteit is in een democratie, en dat de rechterlijke macht ondergeschikt is aan de wetgevende macht. Er wordt een gezichtspuntencatalogus gepresenteerd die de taakverdeling tussen rechter en wetgever helder maakt.
2. Het gelijkwaardigheidsperspectief: Hierin wordt betoogd dat de wetgever en rechter gelijkwaardige partners zijn in het scheppen van het recht. Er wordt geen alternatieve gezichtspuntencatalogus gepresenteerd, maar er worden wel ideen geopperd over hoe rechterlijke rechtsvorming in de gelaagde rechtsorde kan worden gewaardeerd.
De opkomst van transnationaal en internationaal recht heeft de spanning tussen de democratie en rechterlijke rechtsvorming scherp naar voren gebracht. De tekst stelt dat er vernieuwende ideen bestaan over de rol van de rechter in een democratische rechtsstaat, maar dat er nog veel ontwikkeling en discussie nodig is om deze ideen verder te concretiseren.
Pg 195

Het argument van Griffin dat fundamentele rechten te herleiden zijn tot minimaal n element van onze persoonlijkheid, kan inderdaad niet altijd overtuigend zijn. Het is mogelijk dat bepaalde fundamentele rechten niet alleen bedoeld zijn om de autonomie te beschermen, maar ook andere aspecten van onze menselijke waardigheid. Bijvoorbeeld, het verbod op marteling en een onmenselijke behandeling beschermt niet alleen de autonomie van een persoon, maar ook zijn of haar recht op fysieke integriteit en het recht om gevrijwaard te blijven van onnodig lijden.

Echter, het is belangrijk op te merken dat de herleiding van fundamentele rechten tot n element van onze persoonlijkheid niet noodzakelijkerwijs een intellectualistische benadering is. Het kan juist een manier zijn om te benadrukken dat fundamentele rechten niet willekeurig zijn, maar gebaseerd zijn op de essentile aspecten van wat het betekent om mens te zijn.

Bovendien is het belangrijk om de context van de discussie over fundamentele rechten in overweging te nemen. Griffin richt zich in zijn werk bijvoorbeeld voornamelijk op de filosofische rechtvaardiging van fundamentele rechten en niet zozeer op de historische, politieke of sociale factoren die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van deze rechten. Het kan daarom zinvol zijn om verschillende perspectieven te combineren bij het overwegen van de rol van fundamentele rechten in onze samenleving.

Het beschermen van de autonomie betekent dat individuen het recht hebben om hun eigen keuzes te maken en hun eigen leven te leiden, zonder ongepaste externe invloeden of dwang. Autonomie gaat over de vrijheid van individuen om te bepalen hoe zij willen leven en welke waarden zij willen nastreven, zolang ze daarbij niet de vrijheid van anderen beperken.

Bij het beschermen van autonomie in de context van fundamentele rechten gaat het erom ervoor te zorgen dat individuen beschermd worden tegen inmenging van de overheid of andere machtsstructuren die hun vermogen om autonome beslissingen te nemen zouden kunnen beperken. Bijvoorbeeld, het recht op vrijheid van meningsuiting is een fundamenteel recht dat individuen in staat stelt hun eigen overtuigingen te uiten en te communiceren, zonder dat de overheid of andere machtsstructuren hen dwingen tot stilzwijgen of conformisme.

In de context van het verbod op marteling en een onmenselijke behandeling, kan het beschermen van de autonomie betekenen dat individuen niet gedwongen mogen worden om informatie af te staan door middel van pijn en lijden. Het betekent ook dat individuen beschermd worden tegen willekeurige of onredelijke bestraffing door de overheid of andere machtsstructuren.

Met deze benadering wordt bedoeld dat de rechtvaardiging van fundamentele rechten gebaseerd is op politieke en juridische praktijken, in plaats van op universele morele of ethische waarden. In plaats daarvan wordt gekeken naar de manier waarop fundamentele rechten in de praktijk worden beschermd, bijvoorbeeld via grondwetten of internationale mensenrechtenverdragen.

Volgens deze benadering zijn fundamentele rechten het resultaat van politieke onderhandelingen en machtsverhoudingen tussen landen, in plaats van een intrinsiek onderdeel van de menselijke waardigheid of universele morele waarden. Joseph Raz is een van de auteurs die deze benadering verdedigt en stelt dat fundamentele rechten voornamelijk worden bepaald door internationale politieke betrekkingen.

Deze benadering is echter niet zonder kritiek, omdat het de mogelijkheid opent voor politieke machtsmisbruik en het ondermijnt de universele geldigheid van fundamentele rechten. Anderen stellen dat politieke en juridische praktijken slechts instrumenten zijn om universele waarden te realiseren en te beschermen, en dat deze waarden de basis vormen voor fundamentele rechten.

Met politieke en juridische praktijken bedoelen ze de manier waarop fundamentele rechten in de praktijk worden gerealiseerd en beschermd, bijvoorbeeld via grondwetten, wetten, verdragen en internationale instituties. Het gaat daarbij om de feitelijke implementatie van deze rechten binnen een bepaalde politieke en juridische context, en niet zozeer om de morele of ethische waarden die aan deze rechten ten grondslag liggen.

Met universele morele waarden bedoelt men waarden die onafhankelijk zijn van politieke en juridische contexten en die voor alle mensen gelden, ongeacht hun cultuur, nationaliteit of andere kenmerken. Voorbeelden van dergelijke waarden zijn respect voor menselijke waardigheid, vrijheid, gelijkheid, en rechtvaardigheid.

De benadering die fundamentele rechten baseert op politieke en juridische praktijken, stelt dus dat de realisatie en bescherming van fundamentele rechten vooral afhangt van de politieke en juridische context waarin ze worden toegepast, en niet zozeer van universele morele waarden. Deze benadering is echter omstreden, omdat sommige mensen van mening zijn dat fundamentele rechten juist gebaseerd moeten zijn op universele morele waarden en niet afhankelijk zouden moeten zijn van de politieke en juridische context.

. De oefenexamen moet geschreven zijn in de Nederlandse taal. Onderin staan de antwoorden.

Antwoord rapporteren